Ο σπλήνας είναι ένα μικρό όργανο που βρίσκεται ψηλά και αριστερά στην κοιλιά κάτω από το ήπαρ και ακριβώς δίπλα από το πάγκρεας. Αποτελεί μέρος του λεμφικού συστήματος και οι λειτουργίες του είναι να φιλτράρει τα κατεστραμμένα αιμοσφαίρια, να παράγει λευκά αιμοσφαίρια (λεμφοκύτταρα), ώστε να προλαμβάνονται οι λοιμώξεις, αλλά και να βοηθά στην πήξη του αίματος μέσω της αποθήκευσης αιμοπεταλίων.

Τα νεοπλάσματα του σπλήνα μπορεί να είναι πρωτοπαθή, δηλαδή να ξεκινούν από τον ίδιο τον σπλήνα, ή να είναι δευτεροπαθή, δηλαδή αποτέλεσμα μετάστασης από άλλο όργανο. Τα πρωτοπαθή διακρίνονται σε καλοήθη, όπως τα αιμαγγειώματα, τα λεμφαγγειώματα και τα αμαρτώματα, και σε κακοήθη, όπως τα λεμφώματα και τα σαρκώματα. Τα δευτεροπαθή νεοπλάσματα είναι εξαιρετικά σπάνια. Μεταστάσεις στο σπλήνα δίνουν συνήθως ο καρκίνος του πνεύμονα, του μαστού, των ωοθηκών και το μελάνωμα και κατ’ επέκταση γειτονικά όργανα, όπως το πάγκρεας.

Συνήθη συμπτώματα είναι έντονο αίσθημα κορεσμού (ακόμη και μετά από ένα μικρό γεύμα), πόνος ψηλά και αριστερά στην κοιλιά, συχνές λοιμώξεις, πυρετός, εφίδρωση, ρίγος, αναιμία, κόπωση και απώλεια βάρους.

Η διάγνωση γίνεται με το υπερηχογράφημα, την αξονική ή τη μαγνητική τομογραφία και την τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET). Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με τη σπληνεκτομή και την παθολογοανατομική εξέταση, η οποία -εκτός της διαγνωστικής- έχει και θεραπευτική ένδειξη.

Η σπληνεκτομή διενεργείται είτε ανοιχτά είτε λαπαροσκοπικά, προκειμένου να αποφευχθεί η μεγάλη τομή στην κοιλιά, με συνεπακόλουθο τον κίνδυνο δημιουργίας κήλης. Επίσης, η λαπαροσκοπική σπληνεκτομή πλεονεκτεί, γιατί η ανάρρωση είναι πολύ ταχύτερη και ο μετεγχειρητικός πόνος πολύ μικρότερος.