Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι τέσσερις μικροί αδένες πού βρίσκονται πίσω και σε επαφή με τον θυρεοειδή αδένα. Η κύρια λειτουργία τους είναι η ρύθμιση της ομοιοστασίας του ασβεστίου στον ανθρώπινο οργανισμό μέσω της έκκρισης παραθορμόνης.
Η αύξηση της ποσότητας της παραθορμόνης μπορεί να προκληθεί από υπερπλασία, αδένωμα ή καρκίνο των παραθυρεοειδών αδένων, με αποτέλεσμα την αύξηση του ασβεστίου στο αίμα.

Η αύξηση του ασβεστίου παρουσιάζει συμπτώματα από το νευρομυϊκό σύστημα με μυϊκή αδυναμία, συμπτώματα από το γαστρεντερικό με ανορεξία, ναυτία, εμέτους και σπανιότερα παγκρεατίτιδα. Επιπλέον μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα όπως οστικοί πόνοι από παθολογικά κατάγματα, κωλικοί των νεφρών, νεφρολιθίαση ή ακόμα νευρωσικές και ψυχωσικές εκδηλώσεις.
Για τη διάγνωση και τον εντοπισμό της βλάβης γίνεται υψηλής ευκρίνειας υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία τραχήλου και σπινθηρογράφημα με sestamibi.

Η θεραπεία είναι κατεξοχήν χειρουργική, με πολύ μικρή τομή δύο ως τριών εκατοστών στον τράχηλο, όπου αφαιρείται ο αδένας ή οι αδένες που πάσχουν. Η διεγχειρητική μέτρηση των επιπέδων της παραθορμόνης (PTH assay) και η μείωση αυτών μετά την αφαίρεση του πάσχοντος παραθυρεοειδούς είναι δηλωτική της επιτυχίας της επέμβασής μας.

Στις περιπτώσεις που αφαιρούνται όλοι οι παραθυρεοειδείς αδένες προβαίνουμε στην αυτομεταμόσχευση τεμαχίων παραθυρεοειδικού ιστού στους μυς του αντιβραχίου ή στον στερνοκλειδωμαστοειδή, προκειμένου να ρυθμίζεται η ομοιοστασία του ασβεστίου στον οργανισμό μετεγχειρητικά.

Οι ασθενείς λαμβάνουν εξιτήριο την επόμενη μέρα, με πολύ καλό αισθητικό αποτέλεσμα, μικρή τομή που αποκαθίσταται με πλαστική ραφή.