Κατά τη μακρά πορεία τής ανθρώπινης ιστορίας, καμία μολυσματική ασθένεια δεν σκότωσε περισσότερους ανθρώπους από όσους η ελονοσία.
Αποκαλούμενη από τους αρχαίους Κινέζους ως η «μητέρα των πυρετών», η ελονοσία μαστίζει τους ανθρώπους από τότε που εξελίχθηκαν από τους πιθήκους και κάποτε επηρέαζε το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη.

Με το γύρισμα του εικοστού αιώνα, χάρη σε ένα συνδυασμό εκβιομηχάνισης, αστικοποίησης και γεωργικής ανάπτυξης στον εύκρατο κόσμο, η νόσος είχε περιοριστεί στους εξαθλιωμένους τροπικούς.

Ως σήμερα, παρά την παγκόσμια εκστρατεία κόστους 2 δισ. δολαρίων ετησίως, η ασθένεια από τα κουνούπια προσβάλλει ακόμα περίπου 300 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο σε εκείνα τα μέρη του κόσμου και προκαλεί πάνω από μισό εκατομμύριο θανάτους, οι περισσότεροι από αυτούς, μεταξύ παιδιών και εγκύων γυναικών. Η ιστορία της ελονοσίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της φτώχειας. Οι συνθήκες φτώχειας αυξάνουν τον κίνδυνο μόλυνσης από ελονοσία. Η ασθένεια επιβραδύνει την αύξηση του ΑΕΠ στις πληγείσες κοινωνίες κατά 1,3% κάθε χρόνο.

Η πραγματική πρόκληση είναι μειωθεί ο αριθμός των περιπτώσεων ελονοσίας μέχρι το μηδέν και να διατηρηθεί εκεί αρκετό καιρό, έτσι ώστε να πεθάνει κάθε κρυμμένο παράσιτο που μένει απαρατήρητο στο ήπαρ κάποιου (όπως συνηθίζουν να κάνουν τα παράσιτα της ελονοσίας) ή μέσα σε κάποιο κουνούπι.
Αλλά η περίοδος της αποτελεσματικότητας των εντομοκτόνων είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πόσο έντονα χρησιμοποιείται: όσο περισσότερα φάρμακα και χημικά ρίχνονται κατά τής νόσου, τόσο πιο γρήγορα τα κουνούπια και τα παράσιτα αναπτύσσουν αντιστάσεις.

Το πρόβλημα δεν είναι ανυπέρβλητο: Νέα φάρμακα και εντομοκτόνα, ή συνδυασμοί τους, μπορούν να εφαρμοστούν. Αλλά, η διαχείριση της αντίστασης είναι χρονοβόρα και δαπανηρή, και για να λειτουργήσει, θα πρέπει να γίνει με μελετημένο και συντονισμένο τρόπο. Διαφορετικά, μπορεί να αποδειχθεί μάταιη.

Πηγή: iatronet