Η διάρροια δεν αποτελεί ασθένεια αλλά σύμπτωμα, είναι μια αντίδραση του οργανισμού σε κάποια διαταραχή του εντέρου. Οι κενώσεις παρουσιάζουν μορφοποιήσεις από το φυσιολογικό με συνηθέστερες την αύξηση σε αριθμό, σε μέγεθος αλλά και σε ρευστότητα.

Υπάρχουν δύο τύποι διάρροιας: η οξεία και η χρόνια. Η οξεία διάρροια είναι αυτή που ξεκινάει ξαφνικά και είναι διάρκειας περίπου δύο εβδομάδων ενώ η χρόνια διάρροια έχει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια.

Που οφείλεται η διάρροια

Η οξεία διάρροια οφείλεται σε ιούς και βακτήρια καθώς και στις τοξίνες τους. Αντιθέτως, η χρόνια διάρροια μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους. Τα πιο συνηθισμένα αίτια που καταγράφονται είναι:

• Ευαισθησία του εντέρου
• Καρκίνος του παχέος εντέρου
• Φλεγμονές και λοιμώξεις του πεπτικού συστήματος
• Αδυναμία απορρόφησης βιταμινών, σακχάρων και πρωτεϊνών
• Λήψη καθαρτικών και φαρμακευτικών σκευασμάτων

Συμπτώματα της διάρροιας

Οι κενώσεις παρουσιάζουν μορφοποιήσεις από το φυσιολογικό με συνηθέστερες την αύξηση σε αριθμό, σε μέγεθος αλλά και σε ρευστότητα. Άλλα πιθανά συμπτώματα που συνοδεύουν τη διάρροια είναι ο πυρετός, ο εμετός και πόνος στην κοιλιά.

Διάγνωση για τη διάρροια

Η διάγνωση της διάρροιας βασίζεται στο πλήρες ιστορικό που λαμβάνει ο ιατρός από τον ασθενή αναζητώντας πληροφορίες που να σχετίζονται με πρόσφατα ταξίδια που έχει κάνει, με λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων καθώς και με κατανάλωση τροφών που μπορεί να έχουν επιφέρει τη διαταραχή αυτή. Επίσης, ο ιατρός προχωράει σε κλινική εξέταση για να ελέγξει τις τιμές της αρτηριακής πίεσης, τυχόν ταχυκαρδία που μπορεί να έχει παρουσιάσει ο ασθενής αλλά και σημάδια αφυδάτωσης.

Είναι απαραίτητο κατά τον κλινικό έλεγχο να διενεργείται από τον ιατρό δακτυλική εξέταση του ορθού. Τέλος συστήνεται ο ασθενής να υποβληθεί σε αιματολογικό και βιοχημικό έλεγχο, σε εξέταση κοπράνων αλλά και σε ακτινογραφία κοιλίας. Ανάλογα την περίπτωση και τη διάρκεια της διάρροιας ο γιατρός μπορεί αν συστήσει περαιτέρω έλεγχο μέσω εξετάσεων.

Πώς αντιμετωπίζεται η διάρροια

Η αντιμετώπιση της διάρροιας βασίζεται στην κατάσταση που παρουσιάζει ο ασθενής. Όταν ο ασθενής δεν παρουσιάζει συμπτώματα πυρετού ή δεν δείχνει σημάδια αφυδάτωσης τότε ο γιατρός δεν χορηγεί συγκεκριμένη θεραπεία. Το φαινόμενο χρειάζεται λίγες μέρες και εξασθενεί μόνο του. Στην περίπτωση όμως που ο ασθενής παρουσιάζει μια πιο σοβαρή κατάσταση τότε δίνεται ένα είδος θεραπείας που πρέπει να ακολουθηθεί.

Η θεραπεία περιλαμβάνει τα εξής:

• Χορήγηση υγρών για ενίσχυση του οργανισμού
• Διατροφή με μαλακές τροφές και εύκολες προς την πέψη που καταναλώνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσα στη μέρα
• Δεν χορηγούνται φαρμακευτικά σκευάσματα μόνο όταν το κρίνει απαραίτητο ο γιατρός

Πηγή: Doctoranytime.gr